anime, science fiction, fantastic literature, tv series, music and other geeky stuff
28 Şubat 2021 Pazar
The Expanse 5. sezon
17 Şubat 2021 Çarşamba
A dystopian dream
I remember that in the old version of my blog (some of them are converted to the draft now), I also had some posts about the very detailed dreams I had. Last night I also had a very detailed fictional dream and since I still remember most of the details I'd like to write it in the form of a story (ALL BASED ON A DREAM):
Here we were in the square of a medieval Italian looking city on a hill. The balconies of the houses all seem to have a blue banner with a symbol on them. Half of the houses look mostly destroyed, some of them are still standing with some fractures on the facades. Initially I think the whole city looks abandoned but as we walk past the houses, I see some terrorized eyes of adults and their children creeping out of windows to check us. I'm with a broker, a teenage boy and his younger sister who looks around 8 years old. I don't remember how I met them. I only remember that I was walking for days in the countryside after the bombing raid to my city, just before everything turned into dust and ashes. Everything in my head is hazy. It looks like I have forgotten everything to escape the pain through madness. I don't know where I came from, I don't know how this war started. I only know that it is all around the world and I found this brother and sister who looked as lost as me and I just feel that I have nothing else to do than protect them and look after them.
We approach a building with a fading green colour and proceed to the second floor. Then we stop in front of an apartment, the broker says "there are many houses abandoned but I assure you that this is the best for your budget. I only want the commissions to guide you to the area, the house is empty and all yours", meanwhile he takes out a nanocolor tube!? from his pocket and opens the lid and fits the opening of the tube to the lock and we hear an immediate click sound. He says "amazing, isn't it, the hydrogen gas release is the best to force open these locks'??!! I can sell some of them to you because you might have some problems to keep the door closed without a key in other times". I say "thank you, we will find another way after we settle into the house. Maybe we can find a spare key hidden inside". Deep inside my head I think maybe I should buy a couple of tubes in case if we lock ourselves outside but I decide not to at the end.
We enter the apartment. It is a small one, maybe a little bigger than a studio. I see the small kitchen with a table which can allocate two and the broker shows us the rooms, well the room. There is a room with two futon beds on the floor, the blankets are deranged like someone just left the bed. Then there is a curtain in the middle of the room and behind the curtain there is another futon bed which looks like a double bed. I think maybe the house belonged to a family with two children. The teenage guy says "you paid so much to this fucking broker and he brings us to house which doesnt even have proper beds!". The broker laughs in mischief and says "well if you think you can find better beds in the street, you are welcome to go" while he caresses his goat beard (Now that I remember, he looked exactly like Little Finger, lol). "I would get rid of these kids, miss. In these times, they would bring you nothing more than trouble." I say "the kids will stay with me, they have no one else but me." Well, I have no one else but them as well... I think. I tell the kids to settle into the first part of the room with two futon beds. They don't seem to have many things to unpack anyway. Now, I am left alone with the broker in the narrow corridor. I ask him "how the things work in this city, is there still a sort of economy? I and the kids don't have much money left. We have a shelter now, but we need to find food and sustain our lives from now on". He says "it is not as bad as it looks from outside. The life in this city more or less goes on still after the raids. Compared to the other places, most of the buildings for the offices or the industry are still mostly unharmed. They at least try to keep essential jobs running." I say "I can work in a lab! I know some chemistry and basic microbiology in applied science. For instance I worked with these nanocolor tubes you used for opening that door!" suddenly remembering some details about my past life. "Is there any sort of jobs like that?". "There can be, there can be... I will ask around and let you know. Of course the knowledge comes with a cost." he says. Why am I not suprised at all?
At the end, the broker leaves and says "we will be in touch, miss!". I call the kids and we search the house for food and other inventories. It appears that owners of the house left just with their personal belongings. All other things with bathroom and cleaning supplies are still present in the house. To our luck, we find quite some food. Most of them are canned food and legumes but that is more than enough for our starving tummies. We prepare a meal with rice and canned beans. The little girl seems to be the most happy one after she finds an unopened jar of peanut butter. After we fill our stomachs, I explain the plan I was forming in my mind for a while: Since there are still many people in the building we are living, in case the neighbours question, we will pretend like we are the relatives of the house owners. We will search all around the house and find their official documents with their names and other information to strengthen our claim. I will try to find a job with the help of the broker and bring necessary food to the house. Then the teenage boy exclaims "I can also work! I am strong enough and it is my duty to care for my sister." I say "I bet you can, we should search for jobs for both". I look at the the little girl in confusion and tell her that "don't worry, we won't try to leave you alone in the house all the time. you will need to get home schooled by us though." She just nods, I realize that the poor girl didn't even speak a single word since we came across. Later, we all realize how exhausted we are. We directly go to our futon beds and fall into deep slumber.
After this dream goes a bit wild, I find myself in a reality show which ends up as a job interview. I still think that I am looking for this job for looking after myself and those kids in the same universe but everything is so weird. I am in a stage and hundreds of people are looking at me while I present what I did during my PhD and what kind of jobs I can perform well. The people who are watching me are dressed like a dystopian future fashion like in the Hunger Games, lol. Then I just woke up in the pijamas I didn't remember even wearing them.
Thanks for reading until now!
13 Şubat 2021 Cumartesi
Thief of Time by Terry Pratchett
Quotes:
"Building a human was easy, the Auditors knew exactly how to move matter around. The trouble was that the result didn't do anything but lie there and, eventually decompose.This was annoying, since human beings, without any special training or education, seemed to be able to make working replicas quite easily."
... They built a woman. It was a logical choice. After all, while men wielded more obvious power than women, they often did so at the expanse of personal danger,.. Beautiful women often achieved great things, on the other hand, merely smiling at powerful men. "
"Of course someone would be that stupid. Some humans would do anything to see if it was possible to do it. If you put a large switch in some cave somewhere, with a sign on it saying 'End-of-the-World Switch. PLEASE DO NOT TOUCH', the paint wouldn't even have time to dry. "
"This is true. A chocolate you did not want to eat does not count as chocolate. This discovery is from the same branch of culinary physics that determined that food eaten while walking contains no calories."
"Susan, can you imagine what it is like to experience taste for the first time? We built our bodies well. Oh, yes. Lots of tastebuds. Water is like wine. But chocolate... Even the mind stops. There is nothing but the taste. " She sighed. "I imagine it is a wonderful way to die."
Kitap review'ı konusunda çok iyi değilim ama bazen okuduğum kitapların genel detayları dışında unuttuğumdan belki de self-note şeklinde yazarsam geri dönüp okurum diye düşündüm. Bu kitap Terry Pratchett'ın geniş hayal dünyasını yansıtan Discworld serisinin güzel örneklerinden biri. Yaklaşık 2 yıldır kitaplığımda duruyordu ama doktoradan dolayı bir türlü vakit bulup başlayamıyordum. Hazır e-reader'ım error vermişken fırsattan istifade noel tatili zamanı İstanbul uçuşunda yanıma aldım ve ocak ayı sonunda da bitirdim.
Kitapta ana karakterlerimiz; Reaper Man ve Mort kitaplarından da tanıdığımız karakter olan Death ve torunu Susan Sto Helit, saatçiler sendikasında öksüz olarak büyümüş olan Jeremy, hırsızlar sendikasında öksüz olarak büyüyen ve sonra sonra kendini zamanı ve tarihi kontrol eden History Monks'lar arasında bulan Lobsang ve Lobsang'in güçleri sahte mi değil mi son ana kadar çıkaramadığımız tarih rahiplerinin hademesi olan Lu-Tze'den oluşuyor. Ana villain olan karakterler bir nevi uzaylı formunda olup dünyanın ve evrenin düzenini inceleyen Gözeticiler yani Auditors. Bu Auditors olayını Fringe dizisindeki kel kafalı gözetmenlere benzettim, insanları ve duyguları ve evreni sadece data olarak algılayan bu yaratıklar, villain olarak gerçekten çok başarılıydılar. Fakat bu kitapta Auditors'ın kendileri aslen gri balçık ve duman formunda yaratıklarken insan doğasını anlamak için önce aralarından birini güzel bir kadın formuna sokup olaya fitne karıştırıyorlar. Lady LeJean isimdeki bu auditor, müşteri kılığında zamanı anlama ve saat yapma konusunda bir dahi olan Jeremy'nin dükkanına gelip ona zamandaki her salisenin tikiyle beraber hareket eden aşırı dakik ve mükemmel olan bir cam saati yapmasını söylüyor. Auditors'un asıl amacı bu saat ile zamanı durdurup insanların yarattığı olasılıksızlığı ortadan kaldırmak. Auditors'ın planını farkeden Death torunu Susan'ı bu olayı çözmek için görevlendirirken kendisi de mahşerin dört atlısını toplayıp Auditors ile savaşmaya gidiyor. Plot twist olarak mahşerin aslında beş atlısı olduğunu ve bunun ilkinin Kaos/Chaos olduğunu ve daha sonra kendini emekli edip sütçü Ronnie olarak dolaştığını öğreniyoruz. Susan dışında saati bulma görevine History Monks'ların bile gizemini çözemediği başka bir dahi karakter olan Lobsang ve komik hocası Lu-Tze de katılıyor. Çünkü zaman durduğunda kendi zamanıyla haraket edebilenler de normal insan olmayan bu karakterler.
Savaşın sonunda çokluktan bireyselliğe geçen ve kendini iyice insan hissetmeye başlayan Lady Lejean aka Unity'nin de yardımıyla Auditors'ı çikolata yedirerek öldürebileceklerini keşfediyorlar ve Auditors'ların çoğu death by chocolate ile yenilgiye uğrarken en son saate ulaşan Lobsang zamanı History Monks'ların tepesindeki makaralarla tekrar başlatıyor. Meğersem Lobsang ve Jeremy bir ruhun iki bedene bölünmesiyle oluşan aynı kişilermiş ve annesi Zaman'ın ta kendisiymiş. Hikayenin sonunda Jeremy ile birleşen Lobsang (Lobsang karakteri daha baskın kalıyor çünkü) annesi Zaman ve babası Wen the Eternally Suprised'ı tatile gönderip Zaman'ın kişiliğini kendi devralıyor. Sarkastik kişiliğimiz Susan ise öğretmenlik görevine geri dönüyor.
Özellikle Susan'ın komik ve sarkastik kişiliğini daha net tanımak ve Auditors gibi evreni data olarak gören yaratıklarla tanışmak güzeldi. Hala en sevdiğim Discworld kitabı yaptığı müthiş din alegorisinden dolayı Small Gods olsa da, Death karakterinin aktif olduğu Mort kitabından sonra sevdiğim ikinci Death karakteri bazlı Discworld kitabı da bu oldu.
WandaVision
image: Vulture
Amerikan sitcom esintileri yüzünden izleyip izlememekte tereddüt edip başlayınca iyi ki başlamışım dediğim bir mini dizi olan Wandavision'dan biraz söz etmek istiyorum. Klasik bir Amerika kasabasında yine tipik Amerikalı tiplerle ve abartılı Amerikan aksanıyla konuşan komşularla yaşayan evli Wanda Maximoff ve Vision'ın 1950'lerde siyah beyaz film olarak başlayan macerası daha sonra bambaşka bir yere evriliyor. Biraz Stranger Things biraz da Haruhi Suzumiya esintileri de yok değil. İlk bölümler bayağı durağan olsa da Amerikan dizilerine yapılan parodilerle ve özellikle Elizabeth Olsen'ın güzelliğiyle gayet keyifli geçiyor. Dikkat bundan sonrası spoiler içeriyor, 5. ve 6. bölümü izlemeyenler okumasın bence:
Dizi aslında The Avengers: End Game ve 3 yıl sonrasını konu alıyor. Thanos Infinity War'da Vision'ı öldürüp parmak şıklatmasıyla dünya nüfusundaki canlıların yarısını sildikten sonra Wanda'ya ne olduğunu bilmiyorduk. Vision'ın ölümünden sonra travma geçiren Wanda bu klasik Amerikan kasabasını yaratıyor. Vision ile bu kasabada geçen ve 1950'lerden 1990'lara kadar hızlı zaman akışı yaşayan bu kasabadaki herkes (kapı komşularından Vision'ın sıkıcı ofis işindeki arkadaşlarına, postacıdan sütçüye kadar herkes) Wanda'nın zihin kontrolü altında. Wanda'nın tek kontrol etmediği hafızası tamamen silinmiş olan Vision ki o da Avengers olduğunu dahi bilmiyor. Fakat öyle görünüyor ki aşklarına olan saygısından dolayı Wanda Vision'a özgür iradesini bırakmış en azından. Acıların kadını Wanda ise içten içe durumun farkında olsa da geçirdiği travma sebebiyle kendi yarattığı hayaller dünyasının gerçekliğine bazen kendini kaptırmış gibi gözüküyor. Dizinin ilk başlarında ikiz oğlan bebekleri oluyor, fakat bu çocuklar zaman atlamasıyla 10 yaşına kadar geliyor. Wanda'nın evreni kontrol etme gücünden dolayı, kasabadaki her şey yalan olsa da bu ikiz erkek çocukların gerçek olduğunu düşünüyorum.Wanda meşhur 5. bölümde kendi ikiz kardeşi olan Quicksilver'ı da recast edip başka bir yüzle geri getiriyor. Buradaki dayı modeliyle Elizabeth Olsen'ın kendi ikiz kız kardeşlerinin de oynadığı Full House dizine yaptıkları referanslar komikti. Wanda'nın oğullarından biri kendi gibi telepatken diğeri de Quicksilver gibi insanüstü hızda hareket edebiliyor.
Böylece romantik komedi tadında başlayan dizi aslında duygusal travma yaşayan telepat Wanda'nın Scarlet Witch olmaya giden karanlık yolculuğunu anlatmaya giden bambaşka bir diziye evriliyor. Önce annesi ve babasını, sonra da ikiz erkek kardeşi Quicksilver'ı kaybeden ve tüm bunlar yetmiyormuş givi aşık olduğu adam Vision'ın da ölümüne tanık olan Wanda'nın bu travmayla kendine güvende ve mutlu hissettiği bambaşka bir evren yaratmasını hangimiz suçlayabiliriz ki.. Legion'da iç dünyayı ve akıl hastalıklarını çok güzel ve saykedelik bir dille anlatan Marvel WandaVision'da da ilk 6 bölümle çok iyi çıkarmış. Dizinin kalan 3 bölümünün de hakkıyla tamamlanacağına eminim. Wanda'yı bu karanlık duygusal travmadan çıkaracak tek karakter yine uzay ve zamanı bükme güçlerine sahip Dr. Strange. Fakat Benedict Cumberbatch'i diziye almak pahalıya patlayacağından sadece dizinin sonunda çok kısa görünüp oradan olayı Dr. Strange devam dizisi Multiverse of Madness'e bağlayacaklarını düşünüyorum. Belki de Scarlet Witch darkside'a geçerse birbirine rakip bile olabilirler! Alternatif evrenler kurgusunda epey hevesli olan ben ise tabii ki de o filmi izlerim!